“Woef, ik ben Brutus de Rottweiler. Mijn baasjes zijn Marcel en Violet. Ze hebben een portret van mij laten maken. Mooi hè? Ze zorgen goed voor me. Goed eten. Vers water. Op tijd naar buiten. Nee, daarover hoor je me me niet klagen. Ik heb een ander probleem. Onze woonsituatie. We wonen namelijk vierentwintig hoog. Schitterend uitzicht, dat wel, maar daar zit ik niet op te wachten. Ik moet elke dag een paar keer met die ellendige lift op en neer en daar word ik bloednerveus van. Ik kan niet tegen kleine ruimtes. Ik wil een huis met een tuin. Buiten zijn. Met m’n poten in de aarde staan. Lekker door het gras rollen. Achter de kat van de buren aanjagen. Knettergek word ik in die torenflat. Ik hoop echt dat we snel gaan verhuizen anders zouden er weleens rare dingen kunnen gebeuren. Grrr.”
Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.