Loop ik laatst met weer zo'n prachtige juttersvondst onder m'n arm naar m'n juttershut, kom ik Doortje Disco tegen die eigenlijk Amalia Steggelman heet, maar Doortje Disco werd genoemd omdat ze in de seventies bekant in de disco woonde. En die wist mij het volgende verhaal te vertellen:
"Ah, de seventies toen Botox alleen voorkwam in dooie eenden en nog niet in de lippen van Patty Brard! Dat waren nog eens tijden. In de seventies hing er steevast in iedere dancing, cafe en louche fuifkelder een discobol. In die tijd was ik verliefd op de loodgieter die bij ons thuis de afvoer kwam repareren. Hij heette Sjonnie en hij voerde zijn werkzaamheden uit in onze badkamer, gekleed in een strakke broek en wijd openstaand overhemd. Geen doorsnee loodgietersoutfit, zou ik zo zeggen. Elke keer als ik in de badkamer mijn haar ging borstelen (om de 10 minuten) wisselden wij zwoele blikken via de beslagen spiegel. Jammer genoeg was de klus snel geklaard en daarmee kwam een abrupt einde aan onze romance.
Ik had maar wat graag met Sjonnie gezoend onder de discobol. Of onder een visnet. Of onder een druipkaars. Maar daar was geen sprake van. Ik moest altijd uiterlijk om 10 uur thuis zijn en Sjonnie, tja, wat deed die 's avonds? Daarover kon ik alleen maar fantaseren in mijn slaapkamertje, waar ik nog weken lang onrustig lag te woelen in bed, onder een John Travolta poster.
Inmiddels zijn we 30 jaar verder en wie geeft er nog om een discobol? Of om de lippen van Patty Brard?! Wat ik wel weet is dat ik nog altijd om Sjonnie geef.
Wij zijn heel puur gebleven, Sjonnie en ik, in de seventies. In duizend fragmentjes en plaatjes, weerspiegeld in de discobol".
