Kerstavond, twaalf uur middernacht. De kadootjes liggen overal onder de kerstboom. De Kerstman gaat weer op huis aan. De herten voor de arreslee krijgen vleugels en zwieren het heelal in. Met slee en Kerstman. Op het moment dat de slee de tele-tijdzone passeert gebeurt er van alles tegelijk. De herten en de slee veranderen in sterrenbeelden, de twinkelende belletjes verstoppen zich in ijspegels en de Kerstman transformeert in het standbeeld van Bartje. Zo gaat het al vele jaren lang.
Dit jaar ging het allemaal wat anders. Vanwege economisch barre tijden waren er beduidend minder kadootjes te verspreiden. Zodoende had de Kerstman nog wat uurtjes stuk te slaan voor z'n vertrek om middernacht. Hij trommelde wat hulpkerstmannen en hulpkerstvrouwen op, diepte een achtergebleven fles whiskey uit de slee op en er werd naar hartelust strippoker gespeeld. En omdat gezelligheid geen tijd kent wierp de kerstman pas luttele seconden voor middernacht een blik op de klok. Juist op dat moment had hij z'n muts en sokken ingezet. Er was echter geen seconde te verliezen. Hij moest er pijlsnel vandoor. Muts en sokken achterlatend sprong hij nog net op tijd in de arreslee, iedereen in verwarring achterlatend.
Komende Kerst kan de Kerstman zijn muts en sokken bij de Stadsjutter op komen halen.
Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.