"Mooie lamp heb jij daar op je fiets zitten. Da's nog eens een echt ouwetje. Effe kijke, héé, een echte Lucifer-koplamp. Heb ik ook gehad. Hééééle goeie lampen. Moet je effe deze foto bekijken. Sta ik op met twee vrienden. Dirk en Jan. Dit ben ik, hierzo, links op de foto. Gingen we met z'n drieën naar Egypte. Dat was in '37. Mooie tocht. En niet met die moderne spullen van nu. Nee, gewoon dekens mee, koken op een houtvuurtje, een paar lappen katoen waar je een tent van maakte en wat gras of hooi om op te slapen. Mooie avonturen beleefd in het Verre Oosten. Uitgenodigd bij van die grote families en gewoon aanschuiven, . Nee, dat kennen wij hier niet. En lekke banden! Niet bij te plakken! Ja joh, het was toen allemaal niet zoals nu. Maar laat me nou es goed naar die lamp kijken. Ik zweer je dattie als twee druppels water op de mijne lijkt. Waar heb je die vandaan, als ik vragen mag?"
"Gevonden."
"Toch niet in de buurt van de Josephstraat?"
"Nog sterker, in de Josephstraat zelf."
"Maar dan… nee dat kan niet waar zijn, maar dan moet dat mijn ouwe lamp zijn. Die fiets, daar heb ik m'n hele leven op gereden. En die lamp is het altijd blijven doen. Een paar jaar geleden heb ik m'n fiets overgedaan aan m'n achterneef. M'n beentjes draaien niet zo soepel meer. En die achterneef, die heb 'm een keer een nachie buiten laten staan. Wat denk je? Fiets weg! En jij hebt die lamp een paar jaar geleden in de Josephstraat gevonden? Zeg, jij ben toch geen fietsendief, hè? Nee, dat zie ik zo. Jij bent een goeie gozer. Tjonge, wat allemachtig mooi dat ik nog effe afscheid kan nemen van m'n ouwe trouwe Lucifer koplamp. En hij is in goeie handen. Dat zie ik zo!"

De trotse eigenaar van de Lucifer fietslamp
(links op de foto)

Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.