Heel even keken we elkaar recht in de ogen. De volgende seconde schoot het Slangbeertje, zoals de Ophidia Ursus in de volksmond genoemd wordt, weg in de donkere nacht.
Ik had wel eens een verhaal gelezen waarin het Slangbeertje genoemd werd. Daarin werd het beschreven als een zeer zeldzaam dier met het behaarde lijf van een slang en het hoofd van de kleine beer.
Veel geloof hechtte ik niet aan het bestaan van dit dier. Evenmin als aan het bestaan van de zeemeermin of de Minotauros, wat ook van die samengestelde wezens zijn.
Maar die twijfel moet ik nu herzien. Het Slangbeertje bestond echt. En ik had hem nog op de foto ook! Dit is de eerste en enige opname die er tot op heden van de Ophidia Ursus gemaakt is.
Het Slangbeertje heeft ongetwijfeld een goed heenkomen gevonden. De snelheid waarmee het diertje er van door ging was zo ongekend hoog, dat het in staat moet zijn aan iedere belager te ontkomen.
Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.