Ik kwam Goofy midden in het bos tegen. Hij liep hardop voor zich uit te praten. Ik ving zinnen op zoals "Waarom moeten ze mij toch altijd hebben?" en "Ik kan er toch ook niks aan doen dat ik een beetje onhandig ben!".
Ik stapte op hem af en vroeg of het wel goed met hem ging. Hij is per slot van rekening een van mijn favoriete stripfiguren. "Ga ook effe zitten", zei hij, terwijl hij een boomtak uitzocht. "Moet je luisteren, het is toch eigenlijk geen stijl wat ze met me uithalen. Ik probeer het gewoon een beetje gezellig met elkaar te hebben. En wat doen al die stripfiguren? Ze nemen me altijd maar in de maling. Daar kan ik zo nu en dan heel droevig van worden. Eigenlijk is Pluto m'n enige vriendje. Waarom zouden ze dat nou toch doen?".
En zo keuvelden we al gauw een paar uurtjes over het leven en wat daar allemaal bij komt kijken. Uiteindelijk werd het een heel genoeglijke middag. We knapten er allebei behoorlijk van op en met hernieuwde energie vervolgden we beiden onze wandeling onder het uitroepen van een hartelijk en welgemeend "Tot gauw ziens!"
Alles wat hij vind
heeft een eigen verhaal.