Bruusk stak ze de roos tussen de rand van de prullenbak, liep naar de tramhalte en ging op het bankje zitten. "Wat een eikel", siste ze zachtjes tegen zichzelf. Dacht 'ie nou werkelijk dat 'ie mij met een rode roos kon inpalmen? Welke idioot neemt er nou een roos mee op een eerste afspraak?
De roos was haar eerste date sinds haar korte, heftige relatie met Patrick, maar het was vanmiddag geen succes geworden daar in dat trendy grand café. De roos had er dan wel aantrekkelijk en goedgekleed uitgezien, maar had ook voortdurend over zichzelf zitten ratelen. Telkens als zij iets wilde vertellen wist meneer het binnen no-time weer over zichzelf te hebben - en ondertussen maar naar haar borsten zitten loeren.
Gelukkig had Sonja, zoals afgesproken, na een uur gebeld, waardoor ze voortijdig met een smoes kon vertrekken. "Zal ik je van de week nog even bellen?", had de roos nog gezegd. "Nee, dat zal je niet", had ze geantwoord. Ze lachtte, nu ze zijn verbouwereerde kop weer voor zich zag.
Ha, daar kwam de tram al. Ze stapte in, haalde haar strippenkaart te voorschijn en net toen ze deze af wilde stempelen, trok de tram met een schok op. Ze wankelde, viel achterover en werd vervolgens door twee sterke armen opgevangen. Ze kwam weer overeind, draaide zich om naar haar redder en verzonk in twee diepblauwe ogen. Ze wankelde even en zei toen hakkelend: "...eh bedankt, ik ben...eh...Anne... Annelies."
Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.