"Dâ's de letste kér dâ 'k in de stâd wéze ben. Moeie noe 's kieke mân, is toch nie nômoâl héj. Heb sie mie op klôar lichte dâg die wiel'n jaat. Veurre kér vielt nôh mét, toen heb sie allén mien báánd'n lek prikt, môar noe's gôddom mien héle âchterstel vort. Bent spuugzát. Ik kom nie wie in die grôte stâd."
Alles wat hij vindt
heeft een eigen verhaal.